♥ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ หญิง นะคะ ส่วนคนที่ฉันขี่หลังอยู่เนี่ยไม่ใช่แฟนนะคะ น้องชายฉันเอง ชื่อ จา น้องแท้ ๆ เลยค่ะ ดูในรูปเหมือนรักกันดีใช่มั้ยคะ ? ความจริงแล้วก็คงรักกันดีมั้ง ฮ่า ๆๆ คือทะเลาะกันบ่อยน่ะค่ะ เชื่อมั้ยคะว่าตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้อายุจะ 18 อยู่แล้ว น้องฉันคนนี้ไม่เคยเรียกฉันว่าพี่เลยค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมก็รักมันอยู่ดี จะมาขอระบายความในใจนิดนึงน่ะค่ะ
. . . อย่างที่เคยบอกค่ะว่าตั้งแต่เกิดมาจนปัจจุบันนี้น้องฉันไม่เคยเรียกฉันว่าพี่เลย คงอาจจะเป็นเพราะว่าเราอายุไม่ห่างกันมากมั้งคะ ฉันคิดแบบนี้มาตลอดเลยสาเหตุที่น้องฉันไม่เรียกฉันว่าพี่ เราอายุห่างกันประมาณ 1 ปี 8 เดือน ฉันอยู่ม.6 แต่น้องฉัอยู่ม.4 เวลาไปโรงเรียนเลยดูห่างกันมาก และเรา 2 คนพี่น้องก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร แต่จะมีอยู่เรื่องนึงที่ทำให้ฉันกับน้องสนิทกันขึ้นมาทันทีเลยก็คือเรื่องแฟน น้องฉันเนี่ยชอบเอาเรื่องผู้หญิงมาปรึกษาตลอดแต่ก็ดีแล้วล่ะค่ะ ดีกว่าไม่ได้คุยกันเลย ยังดีที่มีเรื่องให้คุยกัน ฮ่า ๆๆ น้องฉันค่อนข้างเอาแต่ใจค่ะ แล้วอารมณ์ค่อนข้างรุนแรง พออารมณ์เสียมาบางทีก็มาพาลใส่ฉัน เคยต่อยกันหลายครั้งนะคะ แต่อย่างว่าอ่ะค่ะ ฉันต่อยแพ้น้องอยู่แล้ว ฮ่า ๆๆ แต่บางทีก็ทนไม่ไหวนะ หลายครั้งที่ฉันทนไม่ไหว แล้วพูดออกไปว่า "เฮ้ยจา นี่กูพี่มึงนะ"
แล้วมันมักจะตอบกลับมาเสมอว่า "มึงช่วยทำตัวให้น่าเคารพหน่อยได้ป่ะ ?" ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ทุกครั้งที่ฉันพูดประโยคนี้ออกไป ฉันมักจะได้คำตอบที่แสนจะน่ารักน่าฟังจากน้องชายที่แสนดีคนนี้แบบนี้เสมอ บอกตรง ๆ ว่ามันเสียความรู้สึกมาก และที่สำคัญคือไม่ว่าฉันจะผิดหรือถูก ฉันจะน้อยใจหรือไม่น้อยใจ น้องชายของฉันคนนี้ก็ไม่เคยจะง้อ ไม่เคยจะขอโทษฉันสักครั้งเดียว แต่ผ่านไปไม่ถึง 1 ชม. เราก็กลับมาเล่นกันสนุกสนานเหมือนพี่น้องที่รักกันดีเหมือนเดิม ฮ่า ๆๆ ฉันไม่เคยโกรธน้องฉันเลยสักครั้ง ถึงจะทะเลาะกันบ่อย แต่พอน้องฉันเป็นอะไร ก็มีฉันคนแรกของบ้านนี่แหละที่ไปดูแลไอ้น้องชายตัวแสบคนนี้ทุกครั้ง และเวลาฉันไปทำงานพิเศษกลับมาฉันก็จะแบ่งเงินค่าแรงมาให้น้องทุกครั้ง . . .
. . . มีวันนึงที่บ้านฉันกินหมูกะทะ มีฉัน น้องชายฉัน และเพื่อนน้องชายฉันที่ฉันสนิทด้วย 1 คน แต่ก็มีเรื่องทีทำให้น้ำตาคลอเบ้าให้กับน้องคนนี้ ครั้งแรกเลยนะเนี่ย ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน...
วันนั้นน้องของฉันน้องคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่บนห้อง แล้วฉันเข้าไปเอาของให้เพื่อนพอดีแต่ฉันก็หาไม่เจอสักทีเลยโทรหาเพื่อน . . .
ฉันพูดว่า "เฮ้ยมึง ของที่มึงให้กูหาอ่ะ น่าตาเป็นไงนะ ?" ฉันพูดในระดับเสียงปกติ
อยู่ ๆ น้องฉันก็พูดขึ้นมาว่า "เชี้ยหญิง มึงไปคุยไกล ๆ ดิ กูคุยโทรศัพท์อยู่ !!"
ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเสียงของฉันมันไปดังรบกวนขนาดนั้นเลยหรอ ? ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ได้เสียงดังอะไรเลย
ด้วยความโกรธฉันเลยตะโกนออกไปว่า "อะไรของมึงนักหนาว่ะ กูขึ้นมาหาของมึงจะคุยก็คุยไปดิ"
แล้วฉันก็เดินออกจากห้องไป แล้วไปนั่งกินหมูกะทะ สักพักน้องฉันก็ลงมา หน้าเครียด แล้วก็ไม่พูดไม่จากับใครเลย
ฉันเลยถามว่า "จาเป็นไรป่าวเนี่ย ?"
น้องฉันก็ตอบมาว่า "ป่าว ไม่ได้เป็นไร" ตอบแบบนิ่ง ๆ ปกติหน้าบูดมาแบบนี้ต้องตะคอกใส่ฉันแล้วสิ
ฉันสงสัยเลยถามไปว่า "โกรธพี่เรื่องเมื่อกี้ ตอนที่อยู่บนห้องใช่ป่าว ?" คำพูดสวยแหะ ฮ่า ๆๆ แต่คำตอบไม่สวยน่ะสิ "คนอย่างมึงอ่ะไม่มีค่าพอที่จะทำให้กูรู้สึกแย่หรอก มึงช่วยทำตัวให้น่าเคารพหน่อยได้มั้ย ทำตัวแบบนี้ แล้วใครเค้าอยากจะมีมึงเป็นพี่ว่ะ กูไม่อยากมีมึงเป็นพี่ ไม่ต้องมายุ่งกับกูด้วย" โอ้วววววว แม่เจ้า สาบานว่ามันคือคำพูดที่น้องฉันพูดสื่อถึงฉันจริง ๆ หรอเนี่ย ? ไม่นานนักน้องฉันก็เงียบ ฉันก็เงียบ เืพื่อนน้องฉันก็เงียบ สักพักน้ำตาเริ่มคลอเบ้า ฉันเลยลุกจากวงหมูกะทะ แล้วเข้าไปในบ้าน แล้วอาบน้ำ ความจริงฉันมาร้องไห้ในห้องน้ำต่างหากล่ะ
'ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนนึงที่ไวต่อความรู้สึก ยิ่งเป็นคนในครอบครัว แล้วมาพูดแบบนี้ มันห้ามไม่ได้เลย มันห้ามไม่ได้จริง ๆ ฉันห้ามน้ำตาไม่ได้อีกแล้วล่ะ'
. . . ฉันเริ่มปล่อยโฮออกมา ฉันไม่ไหวแล้ว นี่ฉันเป็นพี่ที่แย่ขนาดนั้นเลยหรอ ? แล้วไอ้ที่ว่าทำตัวแบบนี้แล้วใครเค้าจะเคารพ แล้วมันทำตัวแบบไหนอ่ะ ? ทำตัวแบบนี้ ทำตัวแบบนี้ ทำตัวแบบนี้ มันคือทำตัวแบบไหนหรอ ? ฉันไม่รู้เลยว่านี่ฉันทำหน้าที่ของความเป็นพี่บกพร่องตรงไหน ? บางทีความอดทนของคนเราก็มีขีดจำกัดนะ ฉันเบื่อที่จะทนกับคำพูดที่มันทำร้ายความรู้สึกฉันแล้ว พอแล้ว โอเค ไม่ยุ่งก็คือไม่ยุ่ง ถ้าน้องฉันไม่อยากให้ฉันยุ่ง ฉันก็จะไม่ยุ่งอีก ต่างคนต่างอยู่ไปแล้วกัน ฉันเองก็เหนื่อยกับน้องชายคนนี้เต็มทีแล้ว . . .
. . . หลัีงจากวันนั้นฉันก็ไม่คุยกับน้องฉันอีกเลยหลายอาทิตย์เหมือนกัน แล้วอีกอย่างก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องคุยกันด้วย แต่ปกติเวลาฉันเล่นคอมแล้วน้องจะเล่นต่อมันมักจะพูดว่า "เล่นมั้งดิหญิง" แล้วฉันก็มักจะตอบว่า "แปปนึงดิว่ะ" แล้วเราก็จะทะเลาะกัน แต่คราวนี้ไม่ พอน้องฉันพูดอะไรฉันก็จะไม่โต้ตอบ ฉันจะนิ่งแล้วทำตามสิ่งที่น้องฉันต้องการโดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ . . .
. . . จนวันนึง ฉันนั่งเล่นคอมอยู่ น้องฉันก็เดินมากอดฉันจากข้างหลัง ฉันก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วน้องฉันก็พูดขึ้นมาว่า "พี่หญิง กูขอโทษนะ" เอิ่มมมม ฉันว่าน้องฉันมันใช้สรรพนามแปลก ๆ นะ =,.=
ฉันเลยถามไปว่า "เรื่องไรอ่ะ" น้องฉันก็บอกว่า "ทุก ๆ เรื่อง คุยกันเหมือนเดิมนะ กูไม่ชอบแบบนี้"
ครั้งเลยแหะที่น้องฉัน มาง้อ มาขอโทษ แล้วก็เรียกฉันว่าพี่ ทั้งที่โกรธมาตั้งหลายอาทิตย์ แต่แค่คำพูดแปลก ๆ บ้า ๆ บอ ๆ ของน้องตัวแสบคนนี้ ก็ทำให้ฉันยิ้มได้แล้วแหะ สุดท้ายฉันก็หายโกรธ แล้วก็กลับมาสภาพเดิม ทะเลาะกัน ตีกันเหมือนเดิม ฮ่า ๆๆๆ . . .
'คงจริงนะอย่างที่คนว่ากันว่า เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เหมือนฉันกับน้องชาย ต่อให้ทะเลาะกัน โกรธกัน ตีกันให้ตายไปข้างนึง ก็คงตัดกันไม่ขาดหรอก'
- ปล. เลือดย่อมข้นกว่า กับตัดกันไม่ขาด มันเหมือนกันหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ ฮ่า ๆๆๆ ♥
